به گزارش نمایده به نقل از فارس، ابوالقاسم عبدالعظیم بن عبدالله از سادات حسنی و مورد احترام امامان عصر خود و از راویان موثق بوده است، ولادت سیدالکریم را برخی روایات ۴ ربیع‌الثانی سال ۱۷۳ هجری قمری بیان کرده‌‌اند، وی فرزند عبدالله بن علی از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) و نام مادرش فاطمه بنت عقبة بن قیس بود، حضرت عبدالعظیم از همسرش به نام خدیجه بنت قاسم بن حسن بن زید که دختر عمویش بود، پسری به نام محمد - همانند پدر بزرگوارش فردی زاهد و شریف بود- و دختری به نام «ام سلمه» داشت که همسر محمد بن ابراهیم بن ابراهیم بن حسن شد.

از نکات ممتاز زندگانی عبدالعظیم الحسنی می‌توان به ورود ایشان به ایران به دستور امام هادی(ع) اشاره کرد که مأمور شد برای ترویج و تبلیغ احکام دین مبین اسلام و پیشوایی جماعت شیعیان در سال ۲۵۰ هجری از عراق وارد شهرری شود.

از حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) دو کتاب برای شیعیان باقی مانده است که یکی از آن‌ها کتابی به نام «خطب امیرالمؤمنین(ع)» که نجاشی در رجال خود آن را ذکر کرده و دیگری کتابی به نام «یوم و لیله» که در رساله صاحب بن عباد بیان شده است.

*فضیلت سیدالکریم به روایت ائمه اطهار(ع)

-ابوحماد رازی گوید: خدمت حضرت هادی(ع) رسیدم و از آن جناب مسائلی پرسیدم، هنگامی که اراده کردم از محضر مقدسش بیرون شوم، فرمود: هرگاه مشکلاتی برایت پیش آمد، آن‌ها را از عبدالعظیم حسنی بپرس و سلام مرا هم به او برسان.

-در امالی «صدوق» در ضمن حدیث «عرض دین» آمده است، وقتی که حضرت عبدالعظیم، خدمت امام هادی(ع) مشرف شد و عقاید خود را اظهار داشت، امام فرمود: تو از دوستان حقیقی ما هستی.

-ابونصر بخاری ضمن حالات فرزندان امام مجتبی(ع) از ابوعلی محمّد بن همام از حضرت امام حسن عسکری(ع) روایت کرده که در نزد آن جناب از عبدالعظیم حسنی صحبت به میان آمد، فرمود: اگر عبدالعظیم نبود، می‌گفتیم علی بن حسن بن زید بن حسن فرزندی از خود باقی نگذاشته است.

-ابن قولویه در کامل الزیارات از علی ابن حسین ابن موسی بن بابویه و او از محمد ابن یحیی اشعری عطار قمی روایت کرده، یکی از اهالی ری گفت: بر حضرت ابوالحسن العسکری امام هادی(ع) وارد شدم، آن جناب از من پرسید: کجا بودی؟ عرض کردم به زیارت سیدالشهدا(ع) رفته بودم، آن حضرت فرمود: بدان و آگاه باش اگر قبر عبدالعظیم حسنی(ع) را که در نزد شما است، زیارت کرده بودی، مثل آن بود که حضرت حسین بن علی را در کربلا زیارت کرده باشی.

*نامه‌ امام رضا(ع) برای شیعیان به روایت سیدالکریم(ع)

در جلد ۷۲ کتاب بحارالانوار روایتی از حضرت عبدالعظیم(ع) نقل شده که پیام امام رضا(ع) به شیعیانش است، در این روایت آمده است:

ای عبدالعظیم! از سوی من به دوستانم سلام برسان و به آن‌ها بگو که شیطان را به خود راه ندهند و به آنان فرمان بده به خاموشی و ترک کردن در آنچه به کارشان نمی‌آید و رها کردن ستیزه‌جویی و روی آوردن به یکدیگر، چرا که این کار موجب نزدیک شدن به من است.

نیز بگو که خود را به درافتادن با یکدیگر مشغول نسازند که من با خود عهد کرده‌ام هر که چنین کند و یکی از یاران مرا به خشم آورد، از خدا بخواهم سخت‌ترین عذاب را در دنیا به وی رساند و در آخرت در شمار زیانکاران باشد.

 آن‌ها را آگاه ساز که خداوند، نیکوکار آن‌ها را خواهد بخشید و از بد کارشان درخواهد گذشت، مگر کسی که به خدا شرک ورزد یا دوستی از دوستان مرا بیازارد یا بدخواهی او را به دل گیرد که اگر چنین کند، خداوند او را نبخشاید تا زمانی که از این اندیشه بد باز نگردد، اگر بازگشت چه بهتر، وگرنه روح ایمان از دلش رخت بربندد و از ولایت من بیرون رود و او را از ولایت ما بهره‌ای نخواهد بود و من از این سرنوشت بد به خدا پناه می‌برم.